Szpery śmietnikowo-starociowe - część 1 z miliona

Szykuję się do trzech nowych notek: "Czego używam do codziennej tapety, czyli odrobina empatii dla mijających mnie przechodniów", "Chcę wyglądać jak pudel! - poradnik dla początkujących" oraz "Podrabiamy kosmetyki - jak zaoszczędzić 30zł bawiąc się w Małego Chemika". Na razie jednak pokażę Wam parę nowych gadżetów, czyli post śmietnikowo-starociowy.

To serduszko to nowa miseczka dla koteczków. Mają ich już trochę, ale jakiś czas temu jedna odeszła do krainy wiecznej emalii, należało więc uzupełnić zapasy. Poza tym kotki muszą wiedzieć, że je loffciam, więc serduszko musi być. Nie, żeby im nie było wszystko jedno, z czego żrą, ale skoro darowałam im przebieranie w sukieneczki, musi być przynajmniej słitaśna zastawa.
Puzderko z sową należy do mojej mini-siostry, ale jej zazdroszczę, więc pokazuję - może sobie takie wyafirmuję.

Do metalowego pudełeczka po Aspirynie wkleiłam cienie Inglota (wymiana z Wizażanką - puściłam w siną dal serum rozgrzewające Eveline, bo w moim wypadku określenie "serum do dupy" zyskiwało podwójne znaczenie, co pokazuje, że dupa dupie nierówna). Teraz mam wrażenie, że był to szczyt kretynizmu, to znaczy wklejanie, bo cienie nie są chyba warte niszczenia dla nich pudełeczka, ale niech im będzie - cieniom też należy się odrobina luksusu. Są nawet niegłupie, ale nie znam się na opisywaniu cieni, więc daruję sobie recenzowanie. Poza tym wcale nie są takie znowu za minimalną, żebym im musiała jakieś specjalne względy okazywać.
Parę razy za to wylądowały już na ziemi za sprawą dwójki bydlątek, bo one są bezwzględne dla wszystkiego - dlatego tak dziwnie wyglądają. Znaczy się cienie. Trochę zmieniły przy tym konsystencję (też cienie, nie bydlątka), więc uzyskałam nowy rodzaj - w-kamieniu-ale-sypkie. Byłoby to intrygujące, gdyby zyskały przy tym jakieś zalety, ale nie zyskały. Tylko bardziej brudzą.